De week van..

22/3-2024 Salut a tous

Op een of andere manier valt hier rondom ons huis wel alles op z’n plek voor ons langzamerhand. Van verschillende kanten worden we afgelopen week uitgenodigd voor een nadere kennismaking en altijd wordt benoemd dat de schoolbus hier staat  en dat we weer een mooie voortuin hebben en de uitstraling van ons huis hersteld is na veertig jaar (dat is Hermine’s werk).  Onze plek weer de originele naam oftewel de “Lieu dit” teruggeven heeft veel respons opgeleverd; de vorige eigenaar 1999 had de oorspronkelijke naam van het huis veranderd, zonder besef van plaatselijke gebruiken.

Onze eerste buren wonen op onze D-straat 1,5 km verderop naar  boven en dan heb je eigenlijk niet veel contact. Deze mensen hebben net drie kleine schapen gekocht en eens kijken hoe het daarmee gaat nu we zijn uitgenodigd voor een apèro . We denken erover om in de toekomst het grasmaaien over te laten aan natuurlijke graseters….

Ik ventileerde ergens dat we nog ’terre potagère’ tuingrond voor in de groentetuin nodig hadden en afgelopen week kwam van drie kanten een oplossing en kon ik zo maar een paar aanhangers gaan ophalen.

Deze week was ik even in de stal van de boer om naar het vee te kijken en kwam de vraag of ik tot de weidegang misschien ’s avonds even een klein uurtje kon helpen. Hij heeft even last van zijn rug  en zijn vrouw werkt net rond die tijd in de naschoolse opvang…Tja dat voer -werk is feitelijk wel grappig. Hooi aandrukken en schudden, kalveren na drinken weer in hun eigen ruimte helpen en even de tijd nemen en kijken of alles in rust is en goed er bij staat. Het zijn vlees- en fokkoeien en de kalveren blijven gewoon bij de moeder dus geen melkbedrijf.

De boer is er dan ook maar die kan de kalveren helpen drinken en andere dingen doen zoals met de trekker hooibalen halen enz.
De stal is bijzonder in die zin dat de atmosfeer en energie in de stable  prettig is en de beesten zijn er erg op hun gemak. Ze staan op stro dus niet zoals in Nederland op een betonnen vloer met kelder eronder. De weidegang is over vier weken vermoedelijk..

Ook het werken bij deze boer is kleinschalig te noemen met 85 stuks charolais vee, exclusief de kalveren en een Taureau die elk jaar wisselt om inteelt te voorkomen. Veel aandacht voor de koeien en deze worden pas dragend in hun derde jaar om ze eerst goed door te laten groeien. Is wel een ander koekie dan de industriële melkfabrieken zoals o.a. in Normandië en Bretagne.

Maar goed, het is weer even wat anders en voor mij geen onbekend werk omdat ik als jonge jongen na schooltijd geklust hebt bij de boer en toen al in de weekenden mechanisch molk en een soms een melkrit reed met een Ford Major. Dat zijn weer andere verhalen, maar ik weet wat een koe is zeg maar…

Leuke is dat de koeien me al kennen van het verweiden en ik dus bij de koeien en moederkoe en kalf kan komen zonder dat er onrust ontstaat.

Voor de helderheid, de buurman boer is geen hobbyboer maar fokt (moeder) koeien voor het ras… De stiertjes gaan met een jaar naar elders, dat is handel. Daarnaast wordt zijn manier van boeren beperkt door de directe omgeving waar nauwelijks een recht stukje grond is, dus alles in en op hellingen. Het bekende raaigras is hier in de regio ook te zien maar daarvoor moet ik de berg uitrijden tot 30 km verderop waar het platter is en  je ook meer de uitgestrekte grasvelden ziet…

Door het landschap hier vertaalt bovenstaande zich in ‘boeren op iets kleinere schaal’. Ik denk dat onze boer feitelijk net groot genoeg is om zijn hoofd boven water te houden. Er zijn in de zeer directe omgeving drie boerenbedrijven die allemaal vechten om een extra stukje grond en de “rivaliteit” tussen die boeren is wel degelijk aanwezig…

Daarnaast speelt hier ook al generaties lang dat er verhalen zijn zoals de grootvader die ergens in 1921 enz enz.” en wat nu nog sluimert op de achtergrond bij de huidige generatie. Onze buurman heeft zakelijk een moeilijk jaar gehad en de twee andere buren zag je bijna hopen dat niet goed zou aflopen, hebben ze meer van de schaarse grond te verdelen 😟..

Ik doe lekker mijn ding bij hem en we hebben onze plek wel ongeveer hier. Voor een buitenstaander is het slim om je niet te branden aan de onderlinge rivaliteit. Vooral ‘op afstand blijven’ van de sluimerende  generationele   conflicten  is het adagium, vaak ook wel deze gemeenschappen eigen….. Nooit over de andere boer praten….
Kortom het is mijn inziens hard werken voor een karig bestaan, bij mijn buurman in ieder geval, maar ik heb een zwak voor hem en zijn vriendin omdat  ze  bijzonder respectvol met  hun vee omgaan…..

Volgende keer gaan we het even over onze kachel hebben…hoe iets simpels toch weer……..:)

à la prochaine fois, Bob