In mei 2020 kochten wij ‘Le Bois Trapière’, een groot huis van ruim een eeuw oud met een bewogen geschiedenis.
Twee jaar nadat wij het huis kochten hoorden we van zijn achter-kleindochter dat de bouwer die fundament legde ergens rond 1882 een steenhouwer was, later als bewoner opgevolgd door zijn zoon, een smid. Nadien schijnt er een boerenbedrijf te zijn geweest en bij de ouderen in de buurt nog bekend, een soort auberge, een herberg dus.
Bruiloften, partijen en dansavonden. We hebben nog wel eens iemand aan de deur gehad die oude vrienden zocht..Rond 1960 kwam het in particuliere handen dus stopte de commerciële activiteiten.
Wij kochten het pand met 1,3ha grond terwijl het de laatste twintig jaar nauwelijks was bewoond en niet werd gestookt in de winter..Deuren en ramen waren erg slecht, tochtig en enkelglas. Huis was vochtig door lekkend dak en een afvoer dak die tussen de stenen muur van het huis afwaterde. Kortom achterstallig onderhoud.
Om een lang verhaal kort te maken: het gebouw was hard toe aan een facelift. En voordat je kunt beginnen moet het oude eerst plaatsmaken. Dit is hoe het begon:
0 reacties