“Even de berg op door ons bos kluunen?”
Tja en toen we halverwege die kluun waren vond en we het wel genoeg en stelden we voor om ergens even rondje rondom huis te rijden en zo gezegd zo gedaan en het zou het begin zijn van een wat langere reis dan rondom huis….
Al rond rijdend kwamen we steeds meer van huis en toen zagen we een SPA oftewel La Société Protectrice des Animaux. Ehh;;;”even gaan kijken?” en daar gingen we.
Ik met een beetje schrik in de benen nog van de vorige asielhond die een hapje uit de arm beet. Voor mij was helder: geen herder meer met onbekende of onduidelijke achtergrond.
Zo kwamen we bij dat ene hele grote grote hok, in verhouding met de hond en een hond die bibberend in de hoek zat en ons alleen maar aankeek. Hij had een vachtje om maar voelde koud aan… We keken elkaar aan en vroegen toen naar de geschiedenis aan de mevrouw die ons vergezelde.
Dit beest was voor de tweede keer in het asiel de afgelopen drie jaar. De eerste keer meer dan een jaar in het asiel drie jaar terug, en dan nu. De eerste eigenaar overleden en de tweede eigenaar kreeg na een half jaar dementie en moest uiteindelijk definitief opgenomen worden.
De hond is tot onze komst een vier maanden in het asiel en met de leeftijd van 14 en bijna 15 jaar is er geen mens die zo een hond adopteert, zegt de SPA. Hij heeft hartproblemen en een artrose behandeling en moet derhalve elke maand naar de dierenarts voor een prik en elke dag een pil voor de hartconditie.
We konden het niet weerstaan om een hond zo oud al en met zoveel pech met zijn baasjes zijn laatste tijd te laten slijten op een koude betonnen vloer en hebben hem geadopteerd. Op de foto zie je dat hij is geschoren door de SPA want de haarverzorging was achterop geraakt door de dementie, voordat ontdekt werd dat zijn baasje niet meer voor hem kon zorgen.
ij de balie SPA blijkt hij een rashond te zijn met een stamboom, een z.g. Lhasa Apso, geboren 02.03.2010 met een echte naam “FO DE LA GARDE ADHEMAR”. Deze honden zijn van oorsprong Tibetaans en beschermden de heiligdommen in de kloosters, heb ik me laten vertellen. Ze zijn goede waakhonden..
Toen we bij de balie kwamen stond dat rondom vol met poezenkooitjes en die ene keek ons aan met een blij “ik wil bij jullie”… Er waren nog andere mensen die bij zijn kooitje kwamen en die wilden deze poes adopteren. Alleen bij deze mensen blies hij ‘vervaarlijk’ zijn afkeuring uit en bij ons bleef hij alleen kijken. Dus de SPA besliste dat poes Olaf met ons meeging.
Zo gingen wij dus met een hele dierentuin naar huis. De poes laat zich zien sinds maandagavond en heeft besloten “ik hou van jullie” en is niet meer weg te slaan op schoot, kopjes geven en op zijn rug liggend en de pootjes omhoog. Bijzonder zo snel. .
Vannacht ja ja , ondanks mijn stelling dat er geen dieren op de slaapkamer horen te komen, een poes spinnend vannacht aan ons voeteneind gehad en de hond, ja die hond lag dus ook op de grond op een dik caravan zittingmatras en daarboven op een schapenvacht en die gaat eerst leren dat hij hier thuis is en vertrouwen krijgen en dan toch naar een plekje uiteindelijk buiten de slaapkamer. Ik vermoed dat dat nog even duurt voordat hij dat aankan.. Voor ons het eerst een schoothond grootte beest in huis.
De hond heeft verlatingsangst. Ik heb hem al twee keer een healing gegeven en hij knapt daar goed van op. Hij is hier sinds zondagnamiddag en vandaag reageerde hij enthousiast toen ik thuis kwam. Op mijn vrouw reageren beiden beesten uitermate positief en liggen bij haar op de werkkamer als ik schoolbus rij. Fo kan nog niet alleen gelaten worden.
Hij kan niet alleen zijn en gaat plassen en rond zoeken, ook niet voor een uurtje bleek en dat gaat ook nog wel even weken duren, vermoeden we. We zagen vanmorgen heel even wat speelsheid die deze honden eigen is.
Fo poept nu nog binnenshuis, een eigenschap die hoort bij asieldieren soms door desoriëntatie en opgelopen verlatingsangst. Daarnaast moeten dieren een asiel ervaring toch even verwerken denk ik. Tja en ook het lijkt wel of Fo geen gras kent… loopt liefst op het asfalt van de weg…
De poes doet wat een poes moet doen en ik hoop dat hij niet wegloopt. Het is alsof hij hier al wonderwel lang woont. Normaal verkent een poes door de tijd eerst ‘kamer voor kamer’ maar dat gaat hier niet omdat deuren openstaan voor de warmte, echter hij laat uitermate gezond en tevreden gedrag zien.
De poes is zindelijk en hij is Olaf genoemd door de Spa.
De beide dieren hebben we gelijktijdig bij thuiskomst vrij gelaten en zo zijn ze samen hier begonnen. Positie bepalen was met half uur geregeld na wat geblaas en gedoe. Nu liggen ze al op 50cm afstand van elkaar.
De SPA schreef nog een commentaar op hun kanaal omdat ze bijna nooit meemaken dat oudere honden vertrekken.
Citaat: la magnifique nouvelle du jour est l’adoption de FO petit lhassa apso de 14 ans, adorable et gentil, traitement à vie pour l’arthrose et pour le coeur, qui a fait fondre cet adorable couple En plus il n’est pas parti seul puisque ces adorables personnes ont également adopté OLAF le chat . Un IMMENSE merci à eux
So far so good en zoals ik al schreef het wordt een wat langere reis dan gepland op een zondagmiddag..
a prochaine Bob.
0 reacties