Zo maar wat indrukken, Franse omgangscultuur

CULTUUR VERSCHILLEN…

Salut a tous familie, vrinden en meelezers…

Allereerst een bedankje voor de verschillende mensen die zich geabonneerd hebben op het blog.  WELKOM Arn, Dirk-Jan, Susan, Mieke .  Veel leesplezier…

Menig Nederlander kent Frankrijk, maar dat is dan vaak het Frankrijk van de camping in de Ardèche, Dordogne of Drome, het Frankrijk van ‘Du pain, du vin et du Boursin’ of van ‘France, vacances, romance en dance à Cannes,…’ dus niet bepaald het Frankrijk dat gewoon aan het werk is en een groot industrieland is. Met ook een bevoorrechte stedelijke elite en de verwaarloosde banlieue en leeglopende plattelands gebieden.

Wel wil ik benadrukken dat deze ervaringen persoonlijk zijn en soms in algemeenheden zijn geschreven en het kan zo zijn dat het voor een ieder die dit leest anders is. Dat hangt van je referentiekader af.

In Frankrijk worden ambtenarij en bedrijfsleven meer dan in Nederland gekenmerkt door een strakke hiërarchische structuur, die echt anders is dan de meer vlak lijkende organisatie in Nederland, ook al is die Franse structuur in de afgelopen jaren iets genivelleerd.. Zoals toen ik mijn chef ‘Scolaire’ vroeg om een cursus te verzetten en hij daar ‘ja’ tegen zei, maar toen hij met zijn nieuwe voorstel terugkwam met de opmerking FIX date…( dus geen onderhandeling meer…)

De verschillen in hoe je met elkaar omgaat zie je op een aantal gebieden, zoals stiptheid met tijd, de dagindeling en hoe men het werk indeelt en beleeft en niet te vergeten de aanspreektaal; in de ‘U’ vorm hier.

Terwijl Nederlanders gewend zijn om een werkdag  redelijk vol te zetten met  afspraken  zijn de Fransen ietsje geneigd tijd uit te trekken voor de rituele (sociale) aspecten zoals de lunch of om privézaken in te plannen. Daaruit volgt dan dat men in Frankrijk meer gewend is om te wachten en dat afspraken nog al rekkelijk kunnen zijn…

De Fransen nemen graag de tijd  om een gemoedelijke sfeer te creëren, liefst met een warme maaltijd, een kop koffie en een paar broodjes volstaan immers net zo goed als er zakelijk overlegd moet worden…

Geloof en gebed zijn hier zeer privé-aangelegenheden. Frankrijk is in de meerderheid een katholiek land, maar er is een bijzondere tweedeling tussen religieuze overtuigingen en samenleving. De publieke sfeer en religie zouden volledig gescheiden moeten zijn, een concept dat laïcité (of secularisme) wordt genoemd. Religie is in het algemeen geen onderwerp om meteen ter sprake te brengen, tenzij je ze goed kent.

Een ander onderwerp om te vermijden is geld en rijkdom, met name vragen over de financiële status of het salaris van een Fransman, tenzij je goede vrienden bent. Het lijkt gezond verstand, dit verandert echter langzaam; steeds meer mensen spreken over lonen en het geld dat ze verdienen en het is niet zo taboe als vroeger.

Anders dan de Nederlanders zijn de Fransen niet altijd super toegankelijk in het eerste contact.  Ze zijn in eerste instantie beleefd en vormelijk en men ziet elkaar vaker in het café en minder thuis.

Als ze je beter kennen wordt je uitgenodigd in hun huis voor een “Apero” een drankje met zoutje en olijfje voordat het etenstijd is om 19.30. Je komt om 17.30u en gaat weer voor 19.15u want dan is het diner tijd. Eigenlijk loopt de kennismaking het beste als je wederzijdse kennissen hebt… Ken jij ook Silvain?…., ahh ja die ken ik… Nou, dat is mijn collega op de schoolbus enz…’enchanté’ of prettig kennis te maken en hoppa je hebt contact.

Je blijft natuurlijk als ‘non origine Française’ een beetje buitenstaander.  Echter, onze ervaring is wel dat als het klikt er dan wel weer hele gesprekken ontstaan “over het leven” en dan vaak gelardeerd met een flesje wijn. Prettig zijn een paar vaste stops/cafés op mijn dagelijkse route. Daar word ik met naam en toenaam toegeroepen en staat de koffie al op de bar voordat ik besteld heb.Voelt wel een beetje thuis… De jongere generatie Fransen  ervaar ik soms ook informeler in de omgang.

Wanneer ze worden uitgenodigd, komen de Fransen een beetje laat aan, misschien ongeveer 10 tot 15 minuten.Ik weet het, het klinkt raar en zelfs onbeleefd tegen buitenlanders. Kom niet op tijd aan in Frankrijk. Wanneer u wordt uitgenodigd voor het diner, is een kwartier te laat ideaal.

Collectief kennen we natuurlijk een ander France dat deels weigert te accepteren dat er nieuwe maatregelen op allerlei gebieden worden genomen zoals klimaat, corona, pensioenen en zullen de gele hesjes ( Gilette jaunes) en de hooligans( Casseurs) bij tijd en wijle het openbare leven stilleggen (zie mijn eerdere blog “Asfalt democratie”).

La bise, de dagelijkse begroeting .
De definitie van het begroetingsritueel is de hoofden langs elkaar met wangzijde dus niet met je lippen echt een kus op de wang geven. Je geeft een soort “luchtkus” dus.
Het is in Frankrijk heel normaal om iemand die je voor het eerst ontmoet zo te begroeten.Je kunt ook tegenwoordig een hand/box geven, mede ingegeven door de Corona. Vind ik zelf soms prettiger. De begroeting tussen mannen kan met hand en ook bise als het familie/goede vrind is , al ben ik er nog niet helemaal achter en ontstaan soms hilarische situaties. De buurman krijgt van mij een hand, zijn vrouw een bise.. Regionale verschillen zijn er ook nog in de gebruiken…Hoeveel bises het zijn hangt af van in welke regio je woont.

Trots op hun land.
Ook een groot verschil met Nederland is dat Fransen op een leuke manier trots zijn en dat ook uitdragen. Soms op hun land of zeker op hun regio en producten, vaak nog meer op hun eigen streek en omgeving waar ze wonen en de producten die ze voortbrengen. Dat doen ze op een plezierige manier en rivaliseren daarmee met andere streken. Mooiste koe, beste wijn, beste kaas enz. Zoals onze buurman die er vast van overtuigd is dat de Charolais koe het beste smaakt en entrecote…

Zoals de Franse vlag altijd achter de President te zien is op de tv en hij zijn medeburgers aanspreekt als “Mes Compatriottes”, mijn landgenoten.
Stijl en grandeur en de vormelijkheid die een handzame omgangsvorm in zich heeft en voor ons in ieder geval hier meestal prettiger aandoet de dan de directe no nonsens omgangsvormen in Nederland…

Blijft met dit alles is het vakantieland France een geweldig land….

à la prochaine Bob…